Wybierając swojego przyszłego terapeutę powinniśmy zadbać o sprawdzenie kilku rzeczy.

Po pierwsze – czy rzeczywiście nim jest? W Polsce nie ma ustawy określającej zawód psychologa i terapeuty, w związku z czym istnieje tu duże pole do nadużyć.

Terapeutą powinna być osoba, która ukończyła psychologię lub psychiatrię oraz jest w trakcie lub ukończyła szkołę terapeutyczną. Szkoła taka trwa od jednego do czterech lat i terapeuta powinien pokazać nam na naszą prośbę dokumenty potwierdzające jego kompetencję (np. dyplom ukończenia szkoły terapeutycznej lub zaświadczenia o byciu w trakcie specjalizacji).

Osoba, która ukończyła tylko psychologię lub psychiatrię, teoretycznie nie powinna prowadzić terapii a jedynie wsparcie psychologiczne (w przypadku psychologa) lub prowadzić praktykę medyczną (w przypadku psychiatry). 

W praktyce szkoły terapeutyczne są na tyle dużym obciążeniem finansowym, że większość osób (zwłaszcza po psychologii) decyduje się na pracę terapeutyczną z klientami, której to terapii uczy się na bieżąco oraz z podręczników, tym samym zarabiając także na szkołę.

W Polsce obwarowania co do stanowiska terapeuty posiada NFZ, który zatrudnia takowych tylko na podstawie posiadanych dokumentów o ukończeniu szkoły terapeutycznej lub byciu w trakcie specjalizacji.

Po drugie – czy nasz terapeuta zna się na zaburzeniach jedzenia i zaburzeniach im towarzyszących? W każdej szkole terapeutycznej są nawiązania do tych zaburzeń a nawet dwudniowe zjazdy, jak pracować z taką osobą, jednak im więcej wiedzy na ten temat terapeuta posiada, tym lepiej dla pacjenta. Są osoby, których wiedza zaczyna się i kończy na krótkim kursie lub przeczytaniu podręcznika, natomiast nigdy nie mieli styczności z takimi osobami. Są również tacy terapeuci, którzy specjalizują się głównie w problemach żywieniowych – wówczas należy zrewidować, czy oprócz nich poszerzali swój zakres wiedzy o pracę z zaburzeniami, które występują dodatkowo (np. depresja, zaburzenia osobowości, zaburzenia kompulsyjno-obsesyjne itp.).

Po trzecie – czy szkoła, jaką ukończył terapeuta, jest wiarygodna? Jest wiele technik terapeutycznych, które brzmią atrakcyjnie, nie mają natomiast naukowo potwierdzonej skuteczności lub wręcz są uważane za szkodliwe. Ostrożnie należy podchodzić m.in. do technik NLP, wszelkich ofert coachingowych (coach nie oznacza terapeuty!), dokładnie weryfikować techniki związane z użyciem hipnozy a także do ustawień Hellingerowskich oraz wszelkich metod określanych jako alternatywne czy nowatorskie, gdzie brakuje dowodów na ich skuteczność lub wydają się nam być szkodliwe.

NFZ refunduje najczęściej terapię w nurcie psychodynamicznym/psychoanalitycznym oraz poznawczo-behawioralnym. Gdy refundowana jest terapia grupowa możemy także zetknąć się z terapią w nurcie systemowym. Są to trzy najbardziej sprawdzone, zweryfikowane i ugruntowane szkoły. Dodatkowo warto zapoznać się m.in. z terapią w nurcie Ericksonowskim i humanistycznym, jako równie sprawdzonymi szkołami.

W każdej szkole  tworzyły się „podszkoły”, nowatorskie metody spojrzenia na podstawę teoretyczną. Jeśli nie znamy jakiegoś konkretnego nurtu, wówczas warto przeczytać więcej na jego temat i zobaczyć, czy jego kluczowe założenia opierają się na silnej podstawie oraz na ile potwierdzono już skuteczność tej metody terapii.

Część terapeutów pracuje także w ten sposób, iż czerpią wiedzę dotyczącą terapii z różnych szkół i starają się dopasować te informacje i metody do bieżących problemów pacjenta, by nie zamykać się w obrębie jednej metody pracy.