"Kochać za bardzo. Rzecz o anoreksji i nie tylko"
Powieść porusza ważny temat zaburzeń odżywiana wśród nastolatków. W czasach mody na rozmiar „0” łatwo ulec obsesji odchudzania.
Anoreksja określana jest mianem choroby duszy i ciała. Kontrola wagi często związana jest z bezradnością w radzeniu sobie z innymi życiowymi problemami. Odchudzanie staje się obsesją, gdyż tylko nad nim można mieć kontrolę. Pozbywanie się kilogramów utożsamia się z chęcią bycia niewidzialnym.
„Kochać za bardzo” to opowieść o powolnym umieraniu z bólu i miłości. Bohaterka powieści Renaty Zielińskiej żyje w toksycznym związku. Nie mogąc poradzić sobie z rzeczywistością, ucieka w chorobę. Rozpoczyna proces samounicestwienia pod pretekstem dążenia do doskonałości.
Dziewczyna traci wszystko prócz woli walki, podsycanej desperackimi zabiegami rodziny. W końcu trafia do szpitala, ale przeszłość dopada ją także tutaj...
Czy uda się jej wygrać z chorobą? I co ważniejsze – dlaczego czasami przestaje się kochać samego siebie...?
"Chuda"
Wstrząsająca powieść o anoreksji napisana przez nastolatkę. Siłę tej książki stanowi dramatyczne świadectwo autorki, która zachorowała na anoreksję w wieku 13 lat. Jej zmagania z chorobą trwały trzy lata, dziewczyna znalazła się na oddziale psychiatrycznym, przeszła swoje piekło. Przeszła je nie na darmo, udało jej się pokonać chorobę. Dziś, w pełni wyleczona, studiuje literaturę w Cambridge i pracuje nad drugą powieścią. Chuda to lektura, którą można również polecić rodzicom nastolatków – świetnie napisana, mocna i jednocześnie optymistyczna. Z anoreksji można wyjść.
"Przeklinam cię, ciało"
Wstrząsająca historia dziewczyny, która przeszła przez koszmar anoreksji i bulimii, miała kontakt z narkotykami, leczyła się w szpitalach psychiatrycznych. Autorka powraca do smutków dzieciństwa : rozwodu rodziców, odrzucenia przez ojca, konfliktów z matką. Opisuje swój bunt przeciwko kobiecości i całemu światu, walkę z własnym ciałem, nad którym chce bezwzględnie zapanować.
"Dieta (nie) życia"
Karolina Otwinowska, Agnieszka Mazur
Wstrząsająca, autentyczna historia dziewczyny, która od dziesięciu lat walczy z anoreksją. Jako dwudziestolatka po sześciu hospitalizacjach i kilku próbach samobójczych postanowiła opowiedzieć o koszmarze choroby. Punktem zwrotnym okazała się śmierć bliskiej jej osoby, także chorującej na zaburzenia jedzenia. Aby ostrzec innych, Karolina Otwinowska wyciągnęła na światło dzienne najintymniejsze szczegóły swego życia z chorobą i opisała z okrutną dokładnością kodeks wyniszczającej ciało i duszę anoreksji.
"Historia mojego (nie) ciała"
Nowa książka dwudziestodwuletniej autorki, "studentki psychologii, miłośniczki mody, telewizji, reklamy, Kubusia Puchatka i Freuda", to błyskotliwe, bezpretensjonalne zapiski z życia młodej kobiety, która już doskonale zna samą siebie. Wie, gdzie czai się niebezpieczeństwo nawrotu choroby. I choć każdy przypadek anoreksji jest zupełnie inny, wszystkie mają "wspólny mianownik". Jest nim swoiste przekładanie stosunku do świata na stosunek do jedzenia. Pełen anegdot i refleksji nad naszym wnętrzem pamiętnik - ostrzeżenie i hymn na cześć powrotu do życia.
"Powrót do życia. Piętnaście lat anoreksji"
Zobacz opinie
To przejmujący zapis choroby, ukazujący bezmiar nieszczęścia i samotności anorektyczki, której ani lekarze, ani psychoterapeuci nie potrafią pomóc. Autorka otwarcie i bezwzględnie krytykuje brutalne nieraz, a co gorsza nieskuteczne, metody leczenia anoreksji we Francji i Anglii w latach 80. i 90. Jej relacje i przemyślenia, oparte na własnych doświadczeniach, na pewno mogą pomóc chorym i leczącym w zrozumieniu tej wciąż nie do końca zgłębionej przypadłości. W książce przeplatają się wątki i historie rodzinne, występują znane sprzed lat postacie polskiego życia kulturalnego i naukowego – polscy przodkowie Autorki (jak poeta Stanisław Baliński, immunolog Ludwik Hirszfeld czy lekarz Ludwik Rajchman – założyciel UNICEF-u, o którym Autorka napisała książkę, nagrodzoną Grand Prix littéraire du MEDEC).
"Ważniejsza niż śmierć. Walka młodej kobiety z anoreksją"
Kiedy Emma zachorowała na anoreksję, Carol (jej matka chcrzestna) była jedyną osobą, której zaufała na tyle, aby opowiedzieć o swojej udręce. Ta książka jest opowieścią o zmaganiach z jedną z najokrutniejszych współczesnych chorób. Fragmenty z pamiętnika Emmy ukazują nieznane oblicze anoreksji i pozwalają zrozumieć jak wielką rolę w codziennej walce z tą chorobą odgrywa wsparcie ze strony bliskich osób.
"KochAna. W pułapce anoreksji i bulimii"
KochAna to zapis walki z anoreksją młodej studentki ASP, dla której choroba stała się pretekstem do poszukiwań własnego „ja”.
Wyobraź sobie krainę, w której mieszkańcy są anorektycznie szczupli. Sprowadzają jedzenie do minimum. Patrząc w lustra, nie widzą bladych twarzy, ogromnych oczu, wystających żeber, patykowatych nóg, tylko ciała spływające tłuszczem. Ważą się kilka razy dziennie, by upewnić się, że nie przytyli. Wymiotują zbędnymi kaloriami i emocjami.
To kraina, w której Ana (anoreksja) i Mia (bulimia) roztaczają paranoiczny czar. Kolejne Alicje poddają się pod ich panowanie, by uzyskać wrażenie lekkości i przetestować siłę charakteru. Niedożywione ciała buntują się, ale one nie odpuszczają. Stają się adeptkami magii znikania. Odbyłam podobną wędrówkę. Niczym Alicja odkrywałam Krainę Czarów,
aż zamieniła się w Krainę Złudzeń. Przeżycia, których doświadczyłam, stały się inspiracją do napisania tej książki.
"W krzywym zwierciadle bulimii. Zaburzenia odżywiania oczami matki i córki"
Lorri Antosz Benson, Taryn Leigh Benson
Zobacz opinie
Szesnastolatka z kochającej się, normalnej rodziny musi się zmierzyć z ogromem cierpienia wywołanym przez zaburzenia odżywiania. Matka uważa ją za szczęśliwą nastolatkę, mającą dobre wyniki w nauce i grono oddanych przyjaciół. Taryn myśli jednak o sobie zupełnie inaczej - uważa że jest gruba i beznadziejna.
O wszystkim opowiadają obie - ich wyznania przeplatają się, a ogląd sytuacji chwilami różni się dramatycznie. Z powodu problemów Taryn cierpi też reszta rodziny, ojciec i dwie młodsze siostry.
Jak to się stało, ze wyszła w końcu na prostą?
Jak z tą sytuacją poradziła sobie jej rodzina?
O tym wszystkim jest ta książka - prawdziwa relacja o prawdziwych zmaganiach, wciągająca jak powieść, świetnie napisana.
"Kiedy jedzenie wymaga odwagi"
Harriet Brown napisała fascynujący, pełen głębokich emocji dziennik o podróży swojej rodziny przez koszmar anoreksji, o półtorarocznej walce swojej córki Kitty z chorobą i o tym, jak to doświadczenie zmieniło całe jej życie. Przedstawia w nim również krytyczne spojrzenie na tradycyjne poglądy na temat „leczenia” anoreksji i opisuje metodę alternatywną, zwaną modelem Maudsley, która skupia się na całej rodzinie i przynosi znacznie lepsze efekty niż dotychczas stosowane terapie. Kiedy jedzenia wymaga odwagi to lektura obowiązkowa zarówno dla profesjonalistów jak i dla zwykłych rodzin, które potrzebują wsparcia i nadziei w walce z tą wyniszczającą chorobą.
"Hiszpańskie oczy"
Annę i jej córkę poznajemy podczas wizyty u psychologa. Kobiety próbują rozwikłać problem Ewy - bulimię. Aby jednak dziewczyna mogła w pełni wyzdrowieć, konieczna jest terapia - toksyczna miłość musi przerodzić się w uczucie, którym kobiety nie będą się wzajemnie ranić. Czy możliwe jest, żeby córka powtarzała los matki? Jak bardzo młodzieńcze traumy determinują życie nasze i naszych bliskich?
Hiszpańskie oczy to powieść o trudnej miłości, dojrzewaniu, zagubieniu, akceptacji i cierpieniu. Losy bohaterki Nurowskiej wtłoczone są w tryby historii, która odciska na jej psychice i późniejszym życiu ślady nie do zatarcia.
"Z historią powstania Hiszpańskich oczu wiąże się moje niezwykłe przeżycie. Pod koniec lata 1988 roku spotkałam w parku kobietę, która mimo że nie była już młoda, miała jedną z piękniejszych twarzy, jakie widziałam. Nawiązałam z nią rozmowę. I nagle, nieoczekiwanie dla nas obu, zaczęła o sobie opowiadać. Jak się potem okazało, byłam jej pierwszą i jedyną słuchaczką, odkąd w 1953 roku wróciła z zesłania na Syberii. Trafiła tam jako piętnastoletnia dziewczyna za udział w Powstaniu Warszawskim. Nie wracała ze Związku Radzieckiego sama, przywiozła ze sobą córkę, owoc gwałtu, jakiego dokonano na niej w łagrze". Autorka.
"Perfekcyjna - w pułapce anoreksji"
Szczera, prawdziwa opowieść o walce z anoreksją.
O diecie, która wymknęła się spod kontroli, złamanym sercu, perfekcjonizmie i niepewności związanej z wyglądem, presji społeczeństwa i mediów.
Przerażający obraz życia z anoreksją – chorobą,
która dotyczy nie tylko ciała, ale i duszy...
"Zjadając siebie"
Zobacz opinie
Pięknie napisany i niesamowicie szczery pamiętnik kobiety opowiadający o jej normalnym-nienormalnym stosunku do jedzenia. Candida Crewe zastanawia się, czy jest cokolwiek normalnego w stosunku kobiet do jedzenia i wagi. Podczas gdy inni dostrzegają jej godną pozazdroszczenia szczupłą sylwetkę, sama Candida wciąż zamartwia się, czasami obsesyjnie, o swoją wagę.
"Biografia głodu"
Wspomnienia z dzieciństwa i okresu dorastania autorki, najmłodszej z trójki dzieci belgijskiego dyplomaty. W związku z pracą ojca rodzina co parę lat zmieniała miejsce zamieszkania. Pierwsze pięć lat życia bohaterka spędziła w Japonii, następne trzy w Pekinie, kolejne w Nowym Jorku, Bangladeszu i Laosie, skąd w wieku siedemnastu lat wróciła do Belgii.
"Jeść? Nie jeść? Żyć. Co mi dała Technika Alexandra w walce z anoreksją"
W książce "Jeść? Nie jeść? Żyć" autorka porusza problem dwóch groźnych, choć często jeszcze lekceważonych chorób współczesnej cywilizacji, dotykających głównie ludzi młodych: anoreksji i bulimii. Och źródło tkwi - jak w przypadku wielu innych schorzeń - w psychice, kompleksach i braku poczucia własnej wartości.
Nie jest to jednak książka o chorobach, lecz o tym, jak być zdrowym, pełnym wiary w siebie i życzliwości dla świata. A to wszystko można osiągnąć, stosując Technikę Alexandra. Autorka szeroko opisuje, na czym polega ta metoda i jak jej stosowanie może odmienić nasze życie, czyniąc je radosnym, bogatym i twórczym.
Autorka kieruje swoje refleksje głównie do ludzi młodych oraz do rodziców i wychowawców, którym trudno znaleźć i określić swoje miejsce w otaczającej ich rzeczywistości.
"W dżungli niepewności"
"Pierwszego maila od Moniki dostałam w jesienny wieczór trzy lata temu. Pisała o swoich problemach z jedzeniem i poszukiwaniu miejsca w życiu. Była głęboko przekonana, że jeśli schudnie, to wreszcie będzie szczęśliwa. A ja wiedziałam, że się myli. Wrażenie zagubienia i chaosu nie wynika z bałaganu w otaczającym nas świecie, tylko z rozgardiaszu panującego we własnej duszy. Tam kryje się paraliżujący strach, oczekiwanie katastrofy, brak poczucia bezpieczeństwa i własnej wartości. Stąd biorą się takie choroby, jak anoreksja i bulimia, uzależnienie od alkoholu, narkotyków, internetu czy zakupów. Ta książka to zapis mailowej rozmowy, którą zaczęłyśmy wtedy prowadzić. To jest prawdziwa historia o tym, że warto szukać swojego szczęścia, ale i o tym, że nie znajduje się ono w innych ludziach, ani w odchudzaniu, ani w pokonaniu żadnej przeszkody, którą człowiek przed sobą podświadomie stawia. Jest to prawdziwa opowieść o pozbywaniu się wewnętrznych barier i odkrywaniu swojego prawdziwego ""ja"", czego Wam i bohaterce tej książki, Monice, życzę z całego serca". Beata Pawlikowska
.jpg)
